Indonesia, here we come!!

Selamat malam!

Het is weer een week geleden sinds mijn laatste verslag; ik ben inmiddels dus al in Indonesië en Ruben is hier nu ook!!

Maarrrr, in mijn verslag was ik nog in Phnom Penh dus weer even terug naar daar....

Mijn Indonesische vriendinnetjes Dania en Anastacia wilden mij (alvast) wat echte Indonesische gerechtjes laten proeven dus zijn we bij de lokale Indonees in Phnom Penh gaan eten: Wat was dat lekker! Ik wist toen al zeker dat ik me prima zou gaan vermaken de volgende week in Indonesië!
De volgende dag ben ik met hen mee naar de Killing Fields en naar een oude gevangenis van de rode Khmer gegaan, behoorlijk heftig samen. Bij de Killing Fields krijg je een koptelefoon (die ze zelfs in het Nederlands hadden!) en loop je dus door het gebied te luisteren naar de stem die de vreselijkste dingen verteld over wat er op die plek allemaal gebeurd is, nog niet eens zo heel lang geleden. Iedereen maakt dit dus voor zichzelf mee, wat het behoorlijk intens maakt! Het is een afschuwelijk verhaal over Cambodjanen die Cambodjanen afslachten om het ideaal van een gek. In de Killing Fields is een massagraf met wel 450 lichamen gevonden, een graf met 100 lichamen zonder hoofd, een graf met alleen maar vrouwen en babietjes (die gewoon met hun hoofdje tegen een grote boom werden geslingerd) en kan je over het hele terrein nog botjes of tanden tussen de aarde zien liggen... Hartverscheurend. Ze hebben een mooi herdenkingsmonument gemaakt met daarin een heleboel schedels, waar je door middel van kleine stickertjes kan zien of die persoon was gedood door middel van een hamer, een hakbijl, een schoffel of iets anders onmenselijks, want kogels waren te duur...
Ook het museum, dat destijds diende als gevangenis en martelplaats was erg heftig, volgehangen met allemaal foto's van de gedetineerden, zodat het enorme aantal slachtoffers je wel duidelijk wordt en via de foto's je aanstaart... Brrr.
We waren er stil van en konden hierna even niet genieten van de Russische markt waar onze tuktukdriver ons mee naar toe nam. Na tien minuten rondkijken dus snel weer ingestapt waarna we ergens anders nog even lekker hebben geluncht. Vervolgens mijn tas bij mijn hotel opgehaald en... op naar Bangkok again!

In Bangkok mocht ik bij vriendinnetje Som eten en overnachten, gezellig!
De volgende dag weer op tijd op en even lekker ontbeten met Som, waarna ik weer op weg ging naar het vliegveld om het vliegtuig naar Jakarta te nemen! Hoewel ik toch echt dacht dat ik ruim de tijd had ingecalculeerd voor de vlucht kwam ik door de drukte in het verkeer nog net op tijd aan om mijn bagage in te checken. Ze stonden al met bordjes dat personen van mijn vlucht voorrang hadden dus uiteindelijk was ik binnen een half uur bij de gate, nog nooit zo snel gedaan!:p

Tijdens de vlucht naast een Indonesische broer en zus gezeten van mijn leeftijd, gezellig zitten kletsen:) Het meisje had mijn Facebook naam genoteerd alleen nooit toegevoegd, beetje jammer.... Misschien vond ik het gezelliger dan dat zij het vond?:p

En toen was ik in Jakarta! Door velen een gehate stad, mede door de chaos in het verkeer, de drukte en de stank, maar ik was inmiddels Bangkok en Phnom Penh gewend... kom maar op dus! Dankzij Dania en Anastacia wist ik goed welke bus of taxi ik kon pakken en ook welke vooral niet, handig! Uiteindelijk bij het vliegveld toch nog in een net andere bus gestapt omdat die de eindhalte had van de tweede bus die ik volgens hen had moeten hebben, alleen deed die er twee keer zo lang over.... moet ik dus maar niet zo koppig zijn! Maar ik zat prima en ik had alle tijd (Ruben zou 's avonds laat pas landen) en uiteindelijk kwam ik dus alsnog bij ons hotel aan!

Ingecheckt en wel zat ik even bij te komen in de kamer tot de kamertelefoon ging, en ik een soort Indonesische hijger aan de telefoon had, waarschijnlijk had die mijn kamernummer gehoord bij het inchecken... Hij vroeg of ik hem in mijn kamer wilde laten, maar na een "no! Doei!" begreep hij de boodschap en ben ik gelukkig niet meer lastig gevallen. Even lekker gegeten en gelezen, en daar was Ruben!! Die had natuurlijk een enorme jetlag dus samen nog tot laat gezellig biertjes gedronken:D

De volgende dagen samen Jakarta verkend, en vooral op zoek gegaan naar het oude koloniale gedeelte. Gezwierd over een gezellig plein met heeeel veel mensen en muziek en Bintang (het Indonesische Heineken) gedronken in een café met live muziek. Ook op zoek geweest naar een Chinees tentje uit de Lonely Planet waar ze dumplings maken, yamm!
Verder ben je in Jakarta de hele dag druk bezig met nee zeggen tegen alle verkopers, met het afwijzen van alle tuktukdrivers en je korte broek nog iets langer proberen te maken omdat al die Indonesische mannen je toch wel erg interessant vinden... maar al met al vond ik Jakarta toch echt niet zo vervelend als de meeste mensen hoor!

Dinsdag hadden we er toch wel genoeg van en zijn we vroeg (om de traffic jam voor te zijn) met de taxi naar het busstation gereden om daar met de bus naar Pangandaran te vertrekken. Op naar het strand! Na 6 uur lang wat lezen, slapen, buikpijn hebben (al last van sinds ik in Indonesië ben:( ) en knorrige chauffeurs omdat je blijkbaar als enige nog achter was gebleven omdat je op de wc aan het wachten was, kwamen we dan eindelijk aan in Pangandaran!
Even lekker over het strand gelopen en wat lokale lekkernijen geprobeerd bij een gezellig strandtentje waar we een Nederlandse vader Hans en dochter Myrthe ontmoetten. Ook de entertainer Joe ontmoet, die werkelijk iedereen lijkt te kennen alles voor iedereen kan regelen; bij hem surflessen geregeld die hij zelf aan mij (Ruben wilde niet) zou geven, want hij was ook nog eens surfleraar:p
De volgende dag dus vroeg op om met hem een hele ochtend te surfen! Hij liet me eerst als warming up over het strand joggen dus ik wist meteen weer hoe het stond met mijn conditie:p Vervolgens de zee in met die surfplank... toch wel pittig hoor! Gelukkig gaf hij me af en toe een break want ik was bekaf en dorstig door al het zoete water, maar na twee uur les kon ik toch al aardig (af en toe:p) op die plank staan! Ruben heeft als het goed is actiefoto's en filmpjes met mijn cameraatje gemaakt, dus het bewijs is er! ;)

's Middags zijn we met Myrthe en Hans mee in een oud Volkswagenbusje naar de Green Canyon geweest, waar we eerst een stukje ging varen naar een waterval. Daar deden we zwemvesten aan en konden we op de waterval klimmen en verder tegen de stroom inzwemmen. Soms moest je je met touwen verder doortrekken, soms moest je je vastklampen aan rotsen om de stroom te weerstaan en uiteindelijk nog een heel stuk verder gekomen, tot onze gids er genoeg van had. Nog van een grote rots afgesprongen (jaja, zelfs ik) en ons vervolgens lekker met de stroom mee terug laten voeren... echt een coole ervaring!
In de avond nog naar de andere kant van de kust gelopen naar de pasar ikan (vismarkt), waar we onder het geluid van luidmauwende katjes van een heerlijk gebakken visje en garnalen hebben genoten. Na deze volle, actieve dag was ik werkelijk gesloopt, ondanks het vele insmeren behoorlijk verbrand in mijn gezicht en heb ik heeeerlijk geslapen :D

De volgende dag nog een tourtje gekregen van een grappige gids in het national park, waar we veel apen, stekelvarkens en herten zagen en verder lekker door het bos hebben gelopen. Nog even in het bewolkte zonnetje gezeten op het strand en verder die dag een beetje rondgescooterd en aan de haven gegeten, waar we de vissersbootjes uit zagen varen en waar het toen super hard ging regenen... blij dat wij droog zaten! Toen het droog was snel richting het hostel gescooterd en vlak voordat we er waren alsnog een fikse bui op ons hoofd gekregen... het regenseizoen mag dan ongeveer over zijn, maar blijkbaar nog niet helemaal!

Onze scooter teruggebracht en nog even een Bintang gedronken en een potje pool gespeeld met Joe en andere gasten waarna we afscheid namen van Joe.
Door alle regen bleek het water in onze badkamer behoorlijk omhoog te zijn gekomen en was onze hele vloer natgeweest en hadden we dus allemaal natte spullen.... bah! We mochten van kamer wisselen in het hostel en het leidinghebbende vrouwtje (niet langer dan de rug van de hoogste stoel in het hostel) heeft wel duizend keer sorry gezegd, hoewel zij er natuurlijk helemaal niets aan kon doen... maar we zaten dus wel met allemaal zeiknatte (en dus zware) spullen nu! De volgende dag er toch maar mee in Yogyakarta mee zien te komen en daar dan maar wassen...

We werden om 7 uur 's ochtends door een vriend van Joe opgepikt met zijn auto en vervolgens naar het treinstation gebracht, waar we de trein namen naar Yogyakarta. In de trein zaten we wel erg knus in een vierzitje met een Indonesisch meisje die alles wilde weten van ons en met wie we bijna de hele reis gezellig hebben zitten kletsen. Zij nodigde ons ook uit om haar nog te ontmoeten in Yogya, wat we waarschijnlijk wel nog zullen doen als we daar nog tijd voor hebben!

Bij het treinstation in Yogyakarta werden we opgepikt door het broertje van mijn tante Martha: Bayu en zijn vriendin Yasmin, met wie we al de hele week contact hadden en die niet kon wachten om ons te ontmoeten:D Met onze grote zware rugzakken (nouja Ruben had wel echt een hele zware tas met heel veel natte spullen, toch wel handig, zo'n vriendje;)) achterop hun scooters hebben we denk ik bijna hun spaken gebroken, maar we zijn toch aangekomen bij ons hotel vlakbij de grote hoofdstraat Malioboro, waar zij al superlief een kamer voor ons hadden geregeld.
Die avond hadden zij allebei colleges en waren wij toch lekker duf van de reis, dus hebben we elkaar niet gezien en hebben wij in het restaurant van ons losmen (hotel) gegeten (na een stiekeme cheeseburger bij de Mac, omdat ik na bijna 6 weken rijst eten daar ineens zoooooo veel zin in had):)

Vandaag hebben Bayu en Yasmin ons wel op sleeptouw genomen en hebben we een mooi museum over de bezetting en onafhankelijkheid van het Indonesische volk gezien, het paleis van de sultan, het waterpaleis van de vrouwen van de sultan en tussendoor nog echt lekker Indonesisch gegeten. Daar nog een superlief oud vrouwtje ontmoet die haar ogen niet van ons af kon houden en hele verhalen in het Indonesisch tegen ons kwam houden dat ze vroeger in Nederland had gewoond vlakbij de kust, als bediende bij een familie. Zij kwam ons naast onze al volle borden rijst met lekkers nog meer lekkers aanbieden waar ze geen geld voor wilde: Ze vond ons zo leuk.... lief!!

Nu zijn we even aan het bijkomen in ons heerlijke hotelletje (met zwembad!)... Bayu en Yasmin nemen ons vanavond weer verder mee naar van alles wat mooier/leuker is by night... we zijn benieuwd!!

Kusjes van ons!!!